Link met XPAIR

De relatie met Davidsfonds is zowaar ouder dan XPAIR zelf: oprichters en bestuurders Peter Frison en Dirk Remmerie waren er een tijdlang respectievelijk art-director en uitgever. Intussen mag XPAIR zich al tien jaar lang strategische communicatiepartner noemen van de cultuurorganisatie. We staan onder andere in voor het stroomlijnen van het marketing- en communicatiebeleid, alle publicaties, de jaarlijkse zomerzoektocht, het ledenmagazine Het Accent en het literaire tijdschrift Leest!, …

1. Nieuwsgierigheid, drive & verwondering

"Er zijn weinig mensen die alles alleen kunnen. Wellicht zijn we daar ook niet voor gemaakt"

"Als ik al wakker lig, wat niet vaak gebeurt, is het omdat ik een puzzel niet opgelost krijg. En dan nog sta ik quasi altijd goedgezind op. Mijn grootste geluk en 'probleem' – als ik het zo mag noemen – is dat ik nieuwsgierig ben naar álles. Al van toen ik piepjong was, lacht mijn moeder mij daarmee uit: 'Je wil het allemaal waardoor je niet kan kiezen.' Met ouder worden heb ik geleerd dat als je alles netjes plant, je niet veel móet kiezen, dat je verdorie veel voor elkaar krijgt."

"Met de puzzels van daarnet, bedoel ik ogenschijnlijke tegenstrijdigheden. Als het lukt om die op te lossen – en geloof me, veel zaken die contradictorisch lijken, zijn het uiteindelijk niet – krijg ik daar ongelofelijk veel energie van. Wat ik moet leren loslaten, is dat sommige situaties en sommige mensen geen oplossing wíllen. Geloof me, ze bestaan, personen die energie krijgen uit doelloos tegendraads zijn – van hen kun je nooit winnen."

"Wat mij fundamenteel drijft? Dat zit in verschillende dingen en de ene dag weegt het een al wat zwaarder door dan het ander. Zo vraag ik mij soms af of ik nuttig ben, of ik ergens een verschil maak. Ja, dat is voor een stukje ijdelheid, maar ook hoe je opgevoed bent: je moet iets betekenen voor iemand anders. Soms ben ik gedreven door een puzzel die erom smeekt om te worden opgelost. Maar de meest fundamentele drive is en blijft nieuwsgierigheid."

"Bij moeilijke momenten grijp ik terug naar wat mijn vader zei: 'Kop naar beneden en doordoen.' Als iets onoverkomelijk lijkt, kijk dan niet te ver in de toekomst maar naar de volgende dag, het volgende uur – 'slicing the elephant'. Het klinkt hard, maar zo is het niet bedoeld: vaak stel ik vast dat er een gebrek is aan zelfredzaamheid. En ik weet: er zijn heel weinig mensen die alles alleen kunnen. Wellicht zijn we daar ook niet voor gemaakt. Maar als dat omslaat in een overdaad aan 'help mij'… Als je het even niet ziet, heb je niet altijd hulp van doen, vaak heb je meer tijd nodig. Tijd voor zelfreflectie en een nieuw perspectief te zoeken."

"Als je het echt moeilijk hebt, of je bent overmand door verdriet, is het soms moeilijk om verwonderd te zijn over de kleine dingen van het leven. Het allerlaatste wat dan voor mij overblijft, is schoonheid. Ook al voel je even niets, vaak vind je dan nog iets mooi of niet mooi. Een praktische tip voor als het geloof in de mensheid even op een laag pitje staat: ga naar de aankomsthal in de luchthaven van Zaventem en kijk naar de mensen die toekomen. Ik vind dat de meest waardevolle verloren tijd die er is: rondkijken en verhalen verzinnen bij de gezichten die je rondom je ziet."

"Religie geeft voor mij extra betekenis aan het leven. Misschien is mijn geluk daarbij dat ik niet streng in de leer ben opgevoed en daardoor ook niet struikel over dogma's die daarmee samenhangen. Het voegt zelfs toe aan mijn verwondering, want verwondering is vraagstelling, is een zoektocht naar betekenis. Aan onze tienerzonen dringen we niets op, maar we hechten wel belang aan zingeving. Zoals priester-wetenschapper Georges Lemaître (je weet wel, van de Big Bang) zei: wetenschap en religie zijn twee verschillende methoden die leiden naar waarheid – en ik bewandel ze alletwee."

2. Communicatie & impact

"Geslaagde communicatie is als een kus"

"De perfecte communicatie is de 'sweet spot' waar inhoud en de emotie die daarin besloten zit, samenvalt met de vorm. Misschien moet ik daar nog 'het juiste moment' aan toevoegen. Dat geldt zowel voor een moeilijke zakelijke communicatie als voor een kus. Misschien is geslaagde communicatie een kus."

"Soms mag communicatie heel klassiek zijn, vooral wanneer de inhoud moeilijk of confronterend is. Want de voorspelbare vorm geeft in die gevallen houvast. Bij Davidsfonds hebben we de jongste jaren soms stevige boodschappen gegeven en net daarom is het belangrijk om sommige vormen aan te houden, ook al lijken die ouderwets, net terwijl je wil vernieuwen. Je moet daarin het juiste evenwicht zoeken. Hetzelfde geldt voor emotie. Het zal sommigen misschien verwonderen, maar ik ben een heel emotionele persoon. Net dat maakt het moeilijk om op de juiste manier je emotie mee in je boodschap te nemen. Dat heb ik echt moeten leren."

"We leven in een tijdsgewricht van doelgroepen en subdoelgroepen en deelgroepen van die subdoelgroepen. Verwacht wordt dat je je communicatie telkens op maat maakt van een gesegmenteerde groep mensen. Dat is toch quatsch? Voor mij gaat het over deelgroepen, we maken allemaal deel uit van dezelfde groep, met een aantal eigenheden. Soms vraag ik me af wat er zou gebeuren als we dat doelgroepdenken de prullenmand zouden inkieperen en naar de gemeenschap zouden communiceren, met hier een daar een accentverschuiving. Hetzelfde met generaties X, Y en andere… ik weet zo niet waarom we telkens opnieuw zoeken naar verschillen tussen mensen in plaats van naar wat we gemeenschappelijk hebben."

3. Authenticiteit & eigenzinnigheid

"Ik bewonder over-achievers, personen die meer bereiken dan mogelijk geacht"

"Even vanuit het ongerijmde. Authentiek betekent niet: uniek zijn. Authenticiteit kan ook niet gedefinieerd worden vanuit jezelf. Het is de wisselwerking tussen jezelf en je omgeving die bepaalt of en hoe authentiek je bent. Misschien word je wel authentieker naarmate je ouder wordt en je je minder aantrekt van wat de mensen rondom je van je denken of vinden."

"Misschien helpt mijn geloof me om dichter bij mezelf te blijven, ook al schuurt het soms in de relatie met anderen. Omdat het een innerlijke dialoog met zich meebrengt. De jezuïeten zullen het graag horen, maar het is zoals een van de oefeningen van Ignatius van Loyola: aan jezelf vragen stellen –op sommige momenten helpt dat om dichter bij jezelf te blijven. Over jezuïeten gesproken, als ik dan toch iets ouderwets aan mijn kinderen wil meegeven is het: 'plus est en vous'. Ik heb ongelofelijk veel bewondering voor personen die beroepsmatig of persoonlijk over-achievers zijn. Mensen die er meer uithalen dan wie dan ook verwachtte. Als er al iets zou bestaan als 'doodzonde', dan is dat je talenten niet gebruiken. Of niet willen nieuwsgierig zijn – daar bestaat, behalve ziekte of ouderdom, geen geldig excuus voor. Intellectuele luiheid, dáár kan ik me aan ergeren. Als ik het daarnet had over 'hoe nuttig ik ben', bedoelde ik dit: gebruik ik mijn talenten wel ten volle?"

"De meeste associaties die worden gemaakt bij Davidsfonds zeggen iets over de achtergrond van de personen die ze maken. Wie moeite heeft met religie en kerk, benoemen Davidsfonds vaak als klerikaal en kleven daar alle bijbehorende schandalen aan vast. Hetzelfde geldt voor het Vlaamse karakter, waar allerlei extreme gedachten aan worden vastgehaakt waar Davidsfonds niet mee te maken heeft. Hoe je daarmee moet omgaan? Door te doen wat we doen en te tonen waarmee we bezig zijn: verbinden via cultuur. Het zijn trouwens onze leden die onze identiteit bepalen. Bovendien, als je in de geschiedenis van Davidsfonds duikt, merk je dat de discussies van nu niet veel verschillen met die van 100, 150 jaar geleden. Dat stelt me gerust: we zijn in elk geval een authentieke organisatie. En dan denk ik: wat we nu moeten doen, is voldoende vernieuwen om hetzelfde te blijven. We moeten die connotaties niet negeren, maar ook niet uitvergroten."

4. Verbinding & samenwerking

"Ik benader iedereen meteen in het volste vertrouwen"

"Bij elke nieuwe ontmoeting of elk nieuw engagement vertrek ik vanuit het volste vertrouwen. Ook al is met de jaren dat vertrouwen al wel eens beschaamd – en vergeet ik dat niet snel – toch zet ik bij het begin van iets nieuws de deur wijd open. Ze zeggen wel dat je vertrouwen moet verdienen, maar daarin ben ik dan misschien wel naïef te noemen. En toch wil ik daar geen verandering inbrengen. Omdat ik denk dat de balans nog steeds positief is, en vooral ook omdat ik ervan overtuigd ben dat als je iemand vol vertrouwen benadert, je daarmee het meest open en nieuwsgierig bent."

5. Reflectie & toekomst

"Wie wil zijn leven nu net op dezelfde manier opnieuw beleven?"

"Wat mij verwondert, is dat sommige mensen zeggen dat ze niets aan hun leven zouden veranderen, mochten ze daartoe de kans hebben. Wie wil er nu net hetzelfde doen in plaats van alle andere opties te ontdekken? En ook: als ik sommige dingen op voorhand had geweten, had ik nu en dan echt wel andere dingen gedaan. Ik weet wel, je leert uit je fouten, maar als ik ze kan vermijden, doe ik dat toch liever. Spijt van sommige keuzes? Tja, je laat vaak interessante pistes links liggen. Zo heb ik op een bepaald moment niet gekozen voor een academische loopbaan, terwijl dat wellicht ook een erg boeiend pad zou geweest zijn."

"Als mijn veel oudere ik op het leven zal terugkijken, wil ik zien dat het goed gaat met mijn kinderen. Klinkt heel triviaal, maar gaat naar mijn diepste zelf. Ook nu al kan de gedachte aan het geluk van mijn zonen mij heel erg raken. In alle eerlijkheid: al de rest is daaraan ondergeschikt."